Julia Warmerdam is in 2020 afgestudeerd aan ROC van Amsterdam als Allround Grimeur. Tijdens haar opleiding heeft ze al verschillende stages en opdrachten mogen doen om te werken aan haar naamsbekendheid. Zo werkte ze in 2018 o.a. aan de korte films ‘Stille Dorst’ en ‘De Binocle’. In 2019 aan ‘Moffenmeid’ (bekend van regisseur Raymon Hilkman) en ‘Mees Kees in de Wolken’. In 2021 werkte ze aan de TV-films ‘Funda’, ‘Kaj’s Stappenplan’ en de korte film ‘De Overkammer’ (bekend van Victor Löw).
– Wat zie je zelf als de start van je carrière?
Veel energie steken in de stages tijdens mijn studie heeft geholpen om aan mooie projecten mee te werken. En als je een keer niet kan, dat je niet zomaar ‘nee’ zegt, maar je kijkt of je iemand anders voor die klus kan regelen. Toen ik afgestudeerd was had ik eigenlijk een musical en een theatervoorstelling staan, als werk. Alleen toen kwam corona, want ik ben in de coronatijd afgestudeerd. Dus dat ging allemaal niet door. Mijn school vroeg of ik wilde blijven en of ik wilde assisteren bij de special effect lessen op school, dat ben ik toen gaan doen. Ik denk dat dat voor mij heel erg heeft geholpen want daardoor werkte ik ook veel op school al samen met mensen waar ik nu ook naast school nog veel mee werk. Ik denk dat het helpen met lesgeven mij meer in contact met mensen van het vak heeft gebracht.
– Waar ben je het meest trots op?
Er zijn een paar producties waar ik aan mee heb mogen werken, daar mag ik helaas voorlopig nog niks over zeggen. Voordat dit uitkomt duurt nog wel dik een jaar. Het is met een leuk team en om dan samen tot een eindproduct te komen vind ik mooi.
Ik heb de opleiding tot allround grimeur gedaan, dus ik kan visagie en haarstyling, maar ook special effects. Dat is waar ik nu voornamelijk mee bezig ben. Daar ligt mijn voorkeur ook wel. Het maakproces van de applicaties die we op mensen plakken vind ik ook superleuk. Ik denk dat het voor mij een voordeel is dat ik ook kennis van haar en visagie heb. Ik zie het feit dat ik breed geschoold ben als een sterk punt. En het is fijn als je kan werken met je voorkeur. In eerste instantie pak je natuurlijk alles aan wat kan en ik vind het soms alsnog leuk om alleen maar visagie te doen, ligt aan het project natuurlijk. Als het met leuke mensen is die ik al lang ken, dan is het hartstikke gezellig. Het is zeker fijn dat de optie voor het ‘kiezen van projecten’ er nu al een beetje voor mij is.
Ik ben heel blij dat ik in het vak kan werken en dat ik daar volledig mee aan de slag kan. Ik ben veel aan het werk op school, daar ga ik nu wel minder lesgeven. Daarnaast doe ik klussen voor mezelf, maar ik werk ook veel bij een collega van school, hij heeft zijn eigen atelier in Enschede.
– Grootste misser?
Ik denk sowieso met special effects, je gaat dan altijd weer opnieuw een proces door. En ik heb echt wel een paar keer gehad dat ik dacht dat ik het niet kon. Omdat er altijd wel een moment komt in het proces waar het niet lukt en dat je niet zo goed snapt waarom. Maar dat is juist ook het leuke van het vak, dat je zo oplossingsgericht moet gaan denken. Waarom werkt het niet en hoe moet ik dit oplossen. Je moet toch iets neerzetten wat van kwaliteit is. Ik ben best kritisch op mijn eigen werk. Ik wil bijvoorbeeld wel gewoon de film kunnen zien zonder dat ik alleen maar kijk naar de foutjes die erin zitten.
– Waar ben je momenteel mee bezig?
Naast de nu nog geheime projecten ben ik nu ook bezig een andere klus. In samenwerking met de Haagse Hogeschool, daarvoor ben ik realistisch lesmateriaal aan het maken. Bijvoorbeeld een oedeem been wat de student als kous zeg maar aan kan trekken, wat voelt en eruitziet als een been met vocht, wat de student hand omzwachtelen en behandelen. Dus dat is ook leuk, dat het niet alleen maar film en theater is, maar juist ook het medische gedeelte in dit geval. Het moet dus heel realistisch zijn, het moet lang meegaan, de studenten moeten er makkelijk mee om kunnen gaan en het moet goed voelen. Hele andere eisen, en dat vind ik heel erg leuk. Echt een andere tak.
Vorige maand hebben we in het gesprek met Victor Löw gevraagd of hij jou iets wilde vragen. Hij heeft bij je in de stoel gezeten voor de film ‘De Overkammer’, jij hebt hem toen afgegoten. Hij is benieuwd of je veel acteurs in paniek op je stoel hebt gehad.
Ik heb dat nog nooit meegemaakt. Maar ik denk dat dat vooral ligt aan hoe jij als make-up artiest daarmee omgaat. Het is belangrijk dat je iemand heel goed informeert en laat weten dat er eigenlijk niks fout kan gaan. Dat je het proces aan iemand uitlegt zodat ze weten wat er gaat gebeuren en dat je tegen de persoon blijft praten gedurende het proces. Ik zorg voor een rustige ruimte met muziek, als die persoon dat wil. Mensen zijn vaak bang voor het beeld dat ze hebben of dingen die ze al gehoord hebben, terwijl het eigenlijk best wel rustgevend kan zijn. Sommige mensen vallen zelfs in slaap. Als er echt problemen zijn, als iemand bijvoorbeeld slecht door zijn neus kan ademhalen, dan kan je altijd de neus nog niet maar later pas doen. Het is dan voor mij meer een puzzel om dit later dan weer in elkaar te zetten. En we gaan naar een toekomstbeeld waar veel meer met 3D en scanners en computers gedaan wordt. Dus dat je iemand gewoon kan scannen zodat je het gezicht in een bestand hebt, dat is waar we naar toe gaan. Dit is iets waar ik nog wel in zou willen ontwikkelen want het gaat komen. Er worden nu al mensen ingescand en dan op de computer iets opgemaakt dan een mal geprint en daarmee gewerkt. Daar moet ik dus wel in mee, die ontwikkeling gaat zo snel. Het is nog niet echt goedkoop om het in de computer te doen. Het is voor ons bijvoorbeeld heel belangrijk om iemand z’n huidtextuur hebben, dat kan met sommige printers en scanners al maar ook niet met alle. Dan is het afgieten van iemand daar nog wel goed voor. Misschien over een tijd komen er zelf siliconen prosthetics uit de printen gerold, dan wordt het helemaal een dingetje. Het zijn alleen maar meer leermomenten, het is de toekomst, waar ik nog veel van kan leren.
De volgende persoon die we zullen interviewen is de scriptschrijver Lars Boom (van Michiel de Ruiter en ‘tuintje in mijn hart’). Wat zou jij aan hem willen vragen?
Ik zou hem dit willen vragen: Wat zou je nieuwe makers als les mee willen geven?